ফং
ফং
1
Meaning: ফান্দ, জাল, কৌশল। পাতল। 1
Part of Speech: বিশেষ্য
IPA: cʰɔŋ
"ফং" ওয়াহি এহান মিহিসে আর আর ওয়াহি যেতা পেইলাং অতা চা 🡇 ...
ফং১ fong (ক্রিয়া) ফুকানি, খুলাখুলি (য়ারিহান ফংকর)। প্রকাশ, মুকানি (লেরিকহান ফঙৈল)।। 1
ফংকর fongkor (ক্রিয়া) প্রকাশ কর।। 1
ফংনা fongna (বিশেষ্য) দ্বি-পক্ষর মুঙামুঙি য়ারি।। 1
ফংনা-ফংনি fongna-fongni (বিশেষ্য) পারস্পরিক বুজাবুজি, মুঙা-মুঙি য়ারিপরি।। 1
ফংফং fongfong (অব্যয়) য়াম তপ্তাহান বুজার শব্দগ।। 1
ফংফং১ fongfong (বিশেষণ) জুরজুর।। 1
References: 1. বিষ্ণুপ্রিয়া মণিপুরী জাতীয় অভিধান. (২০২৩)। দিল্স লক্ষীন্দ্র সিংহ, ড. সন্তোষ সিংহ, অনিতা সিংহ। নিখিল বিষ্ণুপ্রিয়া মণিপুরী সাহিত্য পরিষদ। 2. Bishnupriya Manipuri-English Dictionary. (2021). Dr. Kali Prasad Sinha. Bishnupriya Manipuri Sahitya Sabha. 3. An Etymological Dictionary of Bishnupriya Manipuri. (1986). Dr. Kali Prasad Sinha. Punthi Pustak, Calcutta.